ICANN60 in Abu Dhabi: Ali’s Story
ICANN60 in Abu Dhabi was my first experience to be in an ICANN meeting. I’ve participated in ICANN60 as a NextGenner. Probably like every one, being in my 1st ICANN and networking with amazing people with wide diversity of nationalities and proficiencies was a great experience for me. To reflect parts of this experience to interested people, I’ve integrated some of my daily notes and pictures in this blog post. As an Iranian and because there is so little material in Farsi (Persian) in this area, I’ve written the original report (following) in Farsi, but I hope I can publish an English version as soon as possible too.
—–
ابتدای آبان‌ماه امسال این فرصت را پیدا کردم تا در نشست ICANN (که این دوره در شهر ابوظبی برگزار می‌شد) به عنوان یکی از اعضای گروه NextGenners شرکت کنم. سفری که هشت روز طول کشید و تجربیات مختلفش بیشتر از چیزی بود که قبل از رفتن تصور می‌کردم. طی سفر تلاش کردم برخی نکاتی که می‌دیدم و به ذهنم می‌رسید را در غالب پست یا Story در اینستاگرام بگذارم. برخی نوت‌های کوتاه هم برای خودم برداشتم تا بعدا بتوانم در فرصت بهتری درباره‌شان بنویسم. از آنجایی‌که بنا بر تجربه هیچ‌گاه زمان ایده‌آل برای جمع‌کردن این مطالب و نوت‌ها پیش نخواهد آمد(!) تصمیم گرفتم در اولین فرصت مطالب مربوط به سفر را بصورت فریم‌وار و در بخش‌های مربوط به رویداد ICANN60، حواشی رویداد و شهر ابوظبی بصورت یک مطلب در وبلاگ قرار دهم. منظور از فریم‌گونه بودن مطلب هم این است که بدلیل حجم زیاد و فرصت کم، بر روی نگارش داستانی و اتصال تکه نوشته‌های مختلف به هم کار نشده و مطالب مختلف صرفا به صورت قطعات پازل کنار هم آمده‌اند، که البته شاید جذاب‌تر هم باشد.
در این مطلب هم سعی کرده‌ام اصل حاشیه‌نگاری را که قبلا اینجا توضیح داده بودم رعایت کنم. هر چند باز هم بنا بر تعجیل، شاید نگارش و ویرایش آن چنگی به دل نزند (از جمله ترکیب لحن نوشتاری و گفتاری و …).
همچنین لطفا توجه کنید که برخی تصاویر که مربوط به استوری‌های اینستاگرامم هستند، خودشان حاوی متن مربوطه هم می‌باشند و از این رو قبل یا بعدشان توضیحی نیامده است. هر چند می‌دانم برای جستجوپذیری مطلب بهتر بود متن بصورت جداگانه می‌آمد.
اول از همه معرفی ICANN (آیکن) برای افرادی که شاید با آن آشنا نباشند: آیکن (حروف ابتدای عبارت Internet Corporation for Assigned Names and Numbers) یک سازمان غیرانتفاعی و یکی از مجموعه‌های اصلی در عرصه مدیریت اینترنت است. وظیفه اصلی آیکن مدیریت و نظارت بر تخصیص دامنه‌ها و آدرس‌های اینترنتی است. برای آشنایی بیشتر می‌توانید به صفحه ویکی‌پدیای آیکن یا آیکن‌ویکی مراجعه کنید.
(برای مشاهده بقیه متن و عکس‌ها به ادامه مطلب بروید)
آیکن هر سال سه نشست در نقاط مختلف دنیا برگزار می‌کند که سومین آن به نوعی نشست اصلی و Annual General است. امسال این نشست در مرکز ملی همایش‌های ابوظبی برگزار شد.
اگرچه جلسات مختلف نشست از روز شنبه (۲۸ اکتبر) شروع شدند، اما افتتاحیه رسمی در روز دوشنبه و با سخنرانی استیو کروکر (Steve Crocker که تا این نشست مدیر Board آیکن بود) و مدیر رگولاتوری (TRA) امارات برگزار شد.
یکی از جملات مهمی که استیو کروکر در افتتاحیه گفت این بود:
“We have validated the ICANN model and changed the way the world viewed us” این جمله بیش از هر چیز به تغییراتی اشاره دارد که حدود یکی دو سال قبل رخ داد و طی آن آیکن توانست به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی، به استقلال (نسبی) از دولت امریکا دست پیدا کند (چیزی که ترامپ هم خیلی به آن تاخت).
البته حرف و حدیث درباره اینکه یک سازمان ثبت شده در لس‌آنجلس که ملزم به اجرای قوانین این ایالت است تا چه حد می‌تواند مستقل باشد، و آیا بهتر نیست سازمان به این مهمی که عملا دروازه اینترنت دستش است ذیل سازمان ملل اداره شود و … زیاد است. با برخی افراد و مسئولینش هم در این‌باره صحبت‌هایی شد. برخی معتقد بودند امکان اداره آزادانه آیکن در روال کنونی بهتر از حالتی است که ذیل سازمان ملل قرار گیرد، مهمترین دلیل ذکر شده هم این بود که الان آیکن با مدلی اداره می‌شود که دولت‌ها صرفا در بخشی از کارگروه‌های آن توان ورود و اعمال نظر دارند و حداقل در تئوری و از نظر ساختار هر فردی و با هر جایگاهی می‌تواند در کارگروه‌ها مشارکت داشته باشد. بطور کلی باید پذیرفت بحث درباره این موضوع، پیچیدگی‌ها و جوانب زیادی دارد، و همچنین باید قبول کرد سیستمی با نام #MultiStakeHolder Model که هم‌اکنون آیکن پایه‌هایش را بر اساس آن چیده و پیش می‌رود، در نوع خودش منحصر بفرد، عجیب و جالبه و به نظر بد هم کار نکرده!
در حاشیه این موضوع، توضیح اینکه:
– استیو کروکر پایه‌گذار RFCهاست (نویسنده RFC-1) که به نوعی مستندات استاندارد اینترنت هستند! و جزو پدران و پایه‌گذاران اینترنت کنونی‌مان است … متن کامل صحبت‌هایش را می‌توانید از سایت #ICANN بخوانید.
– بنظر بحث‌های #حقوقی در آیکن و اصولا مدیریت اینترنت، از مسایل فنی جدی‌تر باشد؛ و چقدر ما در این حوزه‌ها ضعیفیم؛ و چقدر این برایمان بد و شاید خطرناکه.
– مدیر TRA امارات هم در سخن‌هاش از برنامه‌های بلندپروازانه امارات گفت که در تاییدشان هم بر آمار و عملکرد گذشته این کشور تاکید می‌کرد و آن‌ها رو پشتوانه قرار می‌داد. باید پذیرفت اقدامات اخیر امارات (مثل تعیین وزیر هوش مصنوعی و …) و البته برگزاری همین نشست ICANN60 در سطحی بالا، حتی اگر تنها به منظور شو-آف باشد، تاثیرات جدی دارد و حداقل تاکنون نسبتا موفق بود.
یکی از بخش‌های حاشیه‌ای افتتاحیه (که نسبتا مراسم خلاصه و جمع‌و‌جوری هم بود) طرح‌های جالب یک هنرمند امارتی با ماسه بود. البته احتمالا قبلا کلیپ‌های مشابهش را دیدید، اما نمایش زنده این خانم که مجری مراسم بهش گفت Queen of Sands (!) هم جالب بود.
پیکسل (یا به قول اونجا، Button)های مختلف آیکن هم ایده جالبی بود که هر یک در اولین دیدار به طرف مقابل نشان می‌داد فرد دیگر با چه عقبه‌ای در نشست شرکت کرده است. پیکسل NewComer هم که به معنی جدیدالورود بودن به برنامه بود باعث می‌شد افراد بهتر و بیشتر کمکتان کنند و هواتون رو داشته باشند.
داخل پرانتز همین‌جا به یک مساله جالب دیگه هم اشاره کنم و آن ساختار مسطح و Flat آیکن بود، به این معنی که سلسله‌مراتب خیلی در سازمان آن معنی نداشت و حتی کارمندانش هم میگفتند هر سوالی داشته باشید می‌توانید مستقیم بروید پیش مدیر آیکن و او هم جوابتان رو میده! با اینکه عقبه آیکن یک سازمان ذیل دولت امریکاست و باید ساختار بروکراتیکی داشته باشد، ولی خیلی استارتاپی مدیریت می‌شد و این واقعا جالبه.
و همین‌جا این رو هم بگم که اینکه چنین سازمانی عملا ذیل دولت امریکا شکل گرفته باعث شده علی‌رغم تلاش‌هایی که اخیرا میشه، اما همچنان ملیت غالب افراد فعال در آن امریکایی باشد (چیزی که حداقل بنظر می‌رسید) و این برای یک سازمان که وظیفه مهمی در مدیریت اینترنت بر عهده دارد و حتی در مقایسه با شرکت‌هایی چون فیس‌بوک و گوگل کارمندانش از دایورسیتی ملیتی کمتری برخوردارند قطعا جالب نیست. و البته طرح‌هایی مثل NextGen، Fellow و تشکیل Communityهای مختلف احتمالا با همین هدف شروع شده‌اند و در بلندمدت می‌توانند موثر باشند.
در این نشست، من هم ارایه‌ای با موضوع “The Need to Protect Internet Values in the IoT Era” انجام دادم که متن آن را می‌توانید از اینجا در لینکدینم بخوانید.
یکی از مسایلی که ایرانیان حاضر، به‌ویژه افرادی که بصورت مستقل و یا با فاندهای خود آیکن شرکت کرده بودند تلاش کردند تا به آن بپردازند، مساله تحریم‌های امریکا و بیان مشکلات مختلفی بود که در حوزه فعالیت‌های آیکن برای ایران به وجود آورده بود. قطعا حسن ختام این اعتراض‌ها صحبت‌های مهندس مهدی تقی‌زاده (هم‌بنیان‌گذار دلیون) بود که می‌توانید متن و ویدئوش رو از توئیتر مهدی ببینید. من هم در پایان ارایه‌م تلاش کردم با بیان یک مثال درباره اینکه چطور حکم دو سال پیش دادگاه امریکایی، اینترنت ایران (و دامنه‌های ir) رو به خطر انداخت به این موضوع بپردازم؛ و اینکه این مساله هشداری برای مراقبت بیشتر از اصول پایه‌ای و اولیه اینترنت در عصر اینترنت اشیاست.
معمولا هر شب آیکن برنامه‌های مختلفی برای دور هم جمع کردن افراد، networking و … دارد. مهمانی اصلی امسال به میزبانی TRA امارات و در امارات پالاس برگزار شد.
جلسات متعدد نشست آیکن غالبا حول موضوعات مختلف فنی و غیرفنی مربوط به اینترنت است که جزئیاتش را می‌توانید از سایت آیکن پیگیری کنید؛ ویدیو و ارایه‌های کلیه جلسات در سایت قرار داده می‌شود و این برای افرادی که امکان حضور در نشست را ندارند فوق‌العاده است.
برای همین هم من وارد جزئیاتش نمی‌شوم و صرفا عکس پایانی گروه NextGen این دوره را میذارم و بعد سعی می‌کنم کمی به حواشی نشست و شهر ابوظبی بپردازم.
Talking about Internet and being with nice and smart people from all over the world! Aren’t these enough to make your week great!?
Thanks guys, thanks #ICANN, and thanks God.
******
اما کمی درباره نکات برخی جلسات و نشست آیکن و حواشی آن که بنظرم جالب آمد …
البته روی نکته‌ای که در تصویر بالا اشاره شد و اینکه دقیقا چه کاری درسته و باید انجام داد هنوز جای فکر و بحث زیاده، صرفا به عنوان یک تجربه آوردم.
یکی از بهترین و خاص‌ترین تجربیات حضور در نشست آیکن، تنوع (دایورسیتی) افراد حاضر، به ویژه گروه‌های NextGen و Fellow از نظر ملیت و تخصص بود. و این منجر به کسب تجربیات خیلی جالبی شد که شاید از طرق دیگر ممکن نبود.
و یک نکته دیگر از این نشست (که تماما بر پایه دیدار با افراد مختلف و Networking بود): بنظر اینکه فرهنگ خودمان را (مسایلی مثل عدم سرو مشروبات الکلی و …) بپذیریم و سعی کنیم در تعامل با دیگران هم رعایتش کنیم، از نظر افراد سایر کشورها غالبا پذیرفته و قابل درکه، اما متاسفانه بعضا خود ما در این زمینه اعتماد به نفس کافی را نداریم.
و اما عکسی از صحبت‌های اعتراضی آقا مهدی که در فروم عمومی پایانی ارایه شد و بالاتر هم اشاره کردم …
درباره عکس زیر، وقتی استوری را در اینستا گذاشتم یکی از روحانیون عزیز نظر دادند که امام جماعت شرایط دارد و همین‌طور نمیشه. به ایشان هم عرض کردم که انتقاد من بیشتر نسبت به حالتی بود که افراد در شرکت‌ها، سازمان‌ها و حتی مساجد همدیگر را می‌شناسند، اما اگر روحانی نباشد غالبا همه نمازهاشان را فرادی می‌خوانند. (بماند که درباره شرایط امام جماعت هم بعضا ما دچار وسواس می‌شویم و نتیجه‌اش می‌شود برخی چنددستگی‌ها که حتی بعضا در مساجد ما هم دیده میشه و اینجا جای بیانش نیست …)
******
و در ادامه کمی درباره شهر ابوظبی …
غالب ایرانی‌هایی که به امارات سفر می‌کنند فقط به دبی می‌روند و بعید است در حالت عادی به ابوظبی سفر کنند. مگر کسانی‌که برای Ferrari World یک سفر کوتاه به بخش یاس آمده و برمی‌گردند. و البته فرودگاه ابوظبی هم برای بسیاری از سفرهای ایرانی‌ها نقش هاب را بازی می‌کند، که باز هم غالبا افراد وارد شهر نمی‌شوند. برای همین شاید بد نباشد ابتدا یک مقایسه با دبی انجام بدهیم (مطلب قبلی من درباره سفر به جیتکس، GSMA و دبی را از اینجا بخوانید). اگر بخواهیم صرفا ظاهر شهر را مقایسه کنیم، به غیر از چند منطقه خاص، ابوظبی در مقابل دبی و برج‌های پر تعدادش، فروشگاه‌هایش و تفریحات پرشمارش حرف زیادی برای گفتن ندارد. اما شاید خلوتی و آرامش شهر نسبت به دبی در عین کیفیت مشابه غالب خدمات مهمترین نقطه قوت ابوظبی باشد. که البته این مساله بیش از آنکه برای یک توریست که به دنبال تفریح (و بعضا حتی شلوغی) است جذاب، احتمالا برای ساکنین مهم است و به چشم می‌آید.
در آن سو مهمترین نقطه ضعف ابوظبی نسبت به دبی سیستم حمل‌و‌نقل ضعیف آن است. از مترو که هنوز خبری نیست و اتوبوس‌ها هم بدلیل تعداد ناکافی ایستگاه‌ها، عدم دسترسی مناسب به کارت بلیت و … حداقل برای هیچ‌یک از ما قابل استفاده نبود و بنابراین تاکسی تنها گزینه موجود است. یک نکته جالب توجه دیگر ممنوعیت فعالیت اوبر در ابوظبی است (این را بگذارید کنار همه آزادی‌های تجاری که از امارات شنیده‌ایم …). اینجا یک شرکت اماراتی به نام Careem فعال است که هم اپلیکیشنش چنگی به دل نمی‌زند و هم بنا بر تجربه دوستان قیمت‌ها بیشتر از تاکسی‌های خود ابوظبی در می‌آید.
یکی از نمادهایی که این‌روزها زیاد در ابوظبی (و حتی دبی) دیده می‌شد، نماد زیر بود. صفحه مربوط به توضیح نماد را هم بعد از ان آورده‌ام، اما حالا که خبر افتتاح موزه لوور ابوظبی منتشر شده دیگر تکلیف آن تقریبا مشخص است و خیلی رمزآلود نیست! (واقعیتش علی‌رغم آدرس سایت این مساله باز کمی دور از ذهن بود! اما خب … پول می‌تواند لوور را هم به اینجا بکشاند 🙂 )
همان‌طور که در بخش مربوط به ICANN60 گفتم، امسال مهمانی اصلی آیکن به میزبانی TRA امارات و در امارات‌پالاس برگزار شد. با اینکه غالبا چیزهای لاکچری نمی‌گیردم (شاید چون خیلی مواقع انقدر شوتم که اصلا نمیفهمم چه چیزی لاکچری است و چی نیست!) ولی این شب دیگه TRA امارات لاکچری‌دونمون را پاره کرد! ما که راضی بودیم! تقبل‌الله ازشون 🙂 #اسپانسرهای_قبل_از_تو_سوءتفاهم_بود …
از غذاها هم عکس نذاشتم دلتون نخواد (تصاویر بیشتر در اینستاگرامم)
کمی هم از مسجد بزرگ شیخ زاید …
و پایان و بازگشت به ایران …
در بازگشت هواپیمایی اتحاد تجربه بدی را رقم زد که در توئیتر راجع بهش گفتم و دیگه اینجا نمیارم. ما که الحمدلله وسایل را جمع و جور کردیم و رد شدیم، اما متاسفانه یکی از دوستان مجبور شد ۵۳۰ درهم اضافه بده. عملا اقدامشون نوعی زورگیریه … بخصوص که از من اول ساک اصلی را گرفتند و فرستادند و بعد گفتند که ساک دیگر را تحویل نمی‌گیرند و این‌طور عملا امکان استفاده از فضای ساک اصلی را هم گرفتند. بماند … . در کل الحمدلله این مساله و بعضا مسایل دیگر خیلی کوچک‌تر از آن بودند که تجربیات خوب این سفر را حتی کمی کدر کند 🙂
امیدوارم این نقطه شروعی باشد و در آینده بتوانم در کنار فعالیت‌هایم عضو فعالی از Community آیکن هم باشم و بر این تجربیات اضافه کنم … .
و عکس زیر از شنبه‌ی پس از بازگشت 🙂
