روند تاریخ شبیه مسابقه دوی امدادیه؛ و حالا که نوبت ما رسیده در میدان باشیم، ایجاد رشد اقتصادی-اجتماعی از طریق «نوآوری» یک وظیفه است.
اگر این دغدغه (و اعتبار ناشی از اون) رو به ملتهای دیگه بسپاریم و خودمون به کپی کردن اکتفا کنیم، یعنی پذیرفتهایم در مسیر تاریخ بیتاثیر باشیم!
نوشته های مرتبط
- داستان تکراری بیمه و مالیات؛ این بار در مجلس
- مروری بر چالشها و امتیازات استارتاپها در زمینه توسعه منابع انسانی
- چقدر از دنیایی که برای افراد معلول و کمتوان ساختیم راضی هستیم؟
- قهرمان لیبرال و غربزده جمهوری اسلامی!
- چطور در آینده در دام شرکتهای هرمی مشابه «ودا نت» نیفتیم؟
- دوره جدید «مشق آزادگی»: آدرس جدید و انتقال به سیستم وردپرس
- چگونه از کسی که با مشکلی مواجه شده حمایت کنیم؟
- انگیزه تصمیمها: امید یا ترس؟
- نگاهی به گزارش شرق: بررسی مالکان ۱۰۰ شرکت برتر ایران